Historia

W czasie kanikuły w początkach XX stulecia Łbiska, niewielka miejscowość pod Piasecznem, stała się miejscem kolonii letnich dla ubogich dzieci z Warszawy.

Kilka lat temu padło pytanie do mieszkańców Piaseczna o kompozytora Witolda Maliszewskiego, pokazany był dom i pytanie dotyczyło właśnie tegoż domu.

Piękna, czarnooka malarka Maria Wodzińska, w której był zakochany Fryderyk Chopin i oboje byli o krok od ślubu, zawsze mi się będzie kojarzyć ze Złotokłosem i rodziną Orsetti. Maria nie została żoną Fryderyka, bo jej rodzina postawiła stanowcze veto. Jaki to ma związek ze Złotokłosem?

Dziś w cyklu „Tu zaszła zmiana” wspomnienie o pani Wieczorkiewiczowej i jej magicznym sklepie przy ul. Sienkiewicza w Piasecznie, czy ktoś jeszcze pamięta? Gdzie był jej sklep?

To było słoneczne, majowe przedpołudnie. Nisko lecący samolot zwrócił uwagę dzieci, spędzających beztrosko czas na stadionie przy 1 Maja w Piasecznie. Być może kilkoro z nich nie wyruszyłoby na kolarzówkach jego śladem, gdyby nie łuna dymu, jaka ciągnęła się za maszyną. Chwilę później IŁ 62M "Tadeusz Kościuszko" rozbił się tuż przy granicy z Józefosławiem, na południowym skraju Lasu Kabackiego.

Kto pamięta pochody pierwszomajowe? Dziś w cyklu Tu zaszła zmiana kilka zdań o nich.

Spoglądamy już tylko w wyobraźni na zakłady przemysłowe, które są dla miasta Piaseczna historią: ZELOS, Polkolor i Thomson. Poznikały nawet budynki, co dziwi wielu, bo coś, co się wydawało wieczne, nagle przestało istnieć. Jest po nich już tylko pamięć, jeszcze można spotkać ludzi, którzy w nich pracowali.

Dziś w serii „Tu zaszła zmiana” rewelacyjne 2 zdjęcia, które na pewno wzruszą wszystkich tych, którzy kiedyś czekali na mieszkanie w piaseczyńskim nowym osiedlu i przychodzili oglądać budowę bloków, które za chwilę będą mogli zasiedlić. Mieszkanie „na blokach” było marzeniem wielu.

Miasto szykuje niespodziankę dla mieszkańców na Noc Muzeów, związaną z rewitalizowanym dworkiem Poniatówka w Piasecznie. We wtorek mieliśmy okazję sfotografować klimatyczne wnętrza tego wyjątkowego zabytku Piaseczna. 18 maja obiekt będzie można zwiedzić z przewodnikiem Andrzejem Gałkowskim.

14 stycznia 1905 r. „Dziennik Poznański” podał informację o śmierci Judy Arie Lejb Altera urodzonego w 1847 r., znanego również jako Sfas Emes. Była to wiadomość, która sparaliżowała najpierw cały naród chasydzki, a następnie spowodowała nagły ruch w stronę środków komunikacji, bo każdy religijny Żyd chciał być w Górze Kalwarii w chwili pożegnania wielkiego rabina.

W dzisiejszej opowieści z cyklu „Tu zaszła zmiana” główną rolę odegrają dwa plany znajdujące się w zbiorach Archiwum Głównym Akt Dawnych, to one zainspirowały mnie do napisania krótkiej analizy zmian zaistniałych od XIX w. do dziś w obszarze obecnie należącym do Piaseczna.

Osiedle domków amerykańskich w Piasecznie, które są bardziej szwedzkie niż amerykańskie, bo na licencji właśnie szwedzkiej budowane przez firmę Stolbud na przełomie lat 70. i 80. XX wieku, jest na pewno ciekawym tematem do rozważań zarówno architektonicznych, jak i socjologicznych. Tym razem pominę architekturę i socjologię, bo do napisania tego tekstu zainspirowały mnie tajemnice związane z pewnym drzewem rosnącym przy ulicy Markowskiego.

W mojej pamięci dotyczącej historii szkół podstawowych w Piasecznie najbardziej zapisały się trzy dni. Pierwszy to pójście do szkoły przy ul. Świętojańskiej zwanej jedynką w roku 1960, drugi dzień to defilada przez Piaseczno uczniów wyznaczonych do nauki w szkole nr 5 przy ul. Szkolnej w 1965 r., trzeci dzień to zakończenie roku szkolnego w 1968 r. i pożegnanie 8 klas w szkole nr 5. Te 3 dni pamiętam najbardziej, choć minęło już tyle lat i czas zatarł inne szkolne wspomnienia i nazwiska kolegów.

W Piasecznie, na skraju miasta tuż przy granicy z Chyliczkami, spotkamy osiedle drewnianych domków o identycznej architekturze, które dziś zasłaniają od strony ważnych dla miasta ulic przelotowych, Chyliczkowskiej i Przesmyckiego, wysokie drzewa.

Kolejka grójecka, która przez całe dekady XX w. była na cenzurowanym na ogół miała opinię dobrą, ale zdarzały się jej czasy, w których prasa uwielbiała krytykować wszystkich i wszystko, co było związane z transportem ludzi i towarów.