Anna Żuber
Przewodnikiem mieszkańców Tarczyna będzie Piotr Prawucki – historyk, archiwista, regionalista i społecznik. Spacer odbędzie się zgodnie ze scenariuszem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajobrazowego Turystyczno-Rekreacyjnych Imprez na Orientację (TRiNO – https://www.facebook.com/tkrino), który jest dostępny pod linkiem: https://trino.pttk.pl/images/trasy/m/5m23.pdf
TPT i SPK zachęcają do udziału w spacerze także opiekunów z dziećmi, którzy mogą spodziewać się mini konkursów z nagrodami.
Spacer rozpocznie się 24 marca o godzinie 15:30 spod Szkoły Podstawowej przy ul. Juliana Stępkowskiego.
Historia Tarczyna
*Historia Tarczyna sięga XIII w. Powstała wówczas osada targowa z kościołem na skrzyżowaniu dróg łączących Radom z Zakroczymiem i Błonie z Czerskiem. Znane w okolicy targowisko zlokalizowane było nad rzeczką zwaną dziś Tarczynką. Od tejże funkcji wywodzi się właśnie nazwa osady: Targ, Tarczek, Tarczyn. Pierwsze wzmianki informująca o istnieniu Tarczyna pochodzą z 1259 r. Dogodne położenie tego miejsca, usytuowanego na przecięciu szlaków handlowych spowodowało, że w roku 1353 książę mazowiecki Kazimierz I nadał osadzie prawa miejskie madeburskie, a to dzięki staraniom proboszcza tarczyńskiego Jana, który to był równocześnie książęcym kapelanem.
W 1404 r. Tarczyn zmienił właściciela. Z miasta książęcego stał się miejscowością będącą częścią uposażenia proboszcza kapituły warszawskiej. W XVI w. przy kościele powstała szkoła. W roku 1490 i 1506 odbyły się tu zjazdy szlachty mazowieckiej. W XVI wieku utworzone zostało województwo mazowieckie, składające się z 10 ziem i 26 powiatów. Ziemia warszawska obejmowała 3 powiaty – warszawski, błoński i tarczyński. Taki podział administracyjny funkcjonował do rozbiorów. W 1549 r. ufundowano przytułek dla ubogich. Rozwijająca się Warszawa wpłynęła na to, że spadło znaczenie miasta.
Pożar XVI w., a następnie wojna polsko-szwedzka 1655-1660 r. przyczyniła się do upadku Tarczyna, który nie odzyskał już poprzedniej pozycji. Stacjonujące w Tarczynie w latach 1702-1704 wojska uczestniczące w wojnie północnej, ostatecznie zrujnowały miasto. Odbudowę przerwał pożar w 1755 r. Ponowna odbudowa zakończyła się dopiero w połowie XIX w.
Od końca XVIII w. Tarczyn przeszedł na własność skarbu państwa. W 1850 r. w 53 domach, w tym 6 murowanych, mieszkało zaledwie 557 mieszkańców. Mimo utraty w 1869 r. praw miejskich, Tarczyn stopniowo zaczyna rozwijać się jako ośrodek rolniczo-rzemieślniczy z około 100 rzemieślnikami, 10 jarmarkami i cotygodniowymi targami. W wieku XIX nastąpił znaczący rozwój gospodarczy miasta, związany m.in. z przebudową i unowocześnieniem traktu z Warszawy do Grójca Uruchomienie w 1898 r. kolejki dojazdowej Warszawa-Grójec było kolejnym bodźcem, który sprzyjał rozwojowi osady.
W początkach XX w. liczba ludności wzrosła do 3000. W czasie II wojny światowej duża część Tarczyna uległa zniszczeniu.
Po 1945 roku pełnił funkcję lokalnego ośrodka handlowo-usługowego. Uzyskanie w 1953 połączenia kolei szerokotorowej ze Skierniewicami i Pilawą przyczyniło się do rozbudowy miasta. W 1966 r. wybudowano duże zakłady przetwórstwa owocowo-warzywnego.
1 stycznia 2003 r. Tarczyn odzyskał prawa miejskie. W tym samym roku odłączył się od powiatu grójeckiego i przyłączył do piaseczyńskiego.
*za www.tarczyn.pl
CZYTAJ TEŻ:
Napisz komentarz
Komentarze