Małgorzata Szturomska
Odnalazłam ciekawy akt urodzenia dziecka z 1808 roku, czyli w czasie porozbiorowym gdy na terenie naszego państwa zostało ustanowione Księstwo Warszawskie (1807 – 1815). Z aktu tego można wywnioskować o szeregu zmian przynależności Zalesia Dolnego, tego niezwykle urokliwego miejsca o oryginalnej przyrodzie do: majątków, gmin, powiatów, guberni, parafii, departamentów i co tam jeszcze władza wymyślała. W końcu ustalono, że Zalesia nie będzie, a będzie tu Piaseczno. Nie ma się co dziwić np. Mokotów też kiedyś był samodzielną, podwarszawską miejscowością.
Wracając do aktu urodzenia: 8 grudnia 1808 roku w samo południe stawił się przed Raunacherem burmistrzem miasta Piaseczna, sprawującego obowiązki urzędnika Stanu Cywilnego, gminy i parafii piaseczyńskiej w departamencie i powiecie warszawskim, starozakonny 34-letni karczmarz Ersz Aronowicz z Zalesia znajdującego się wówczas w gminie jazgarzewskiej. Ersz Aronowicz oświadczył, że jest mieszkańcem Zalesia, które w 1808 roku należało do powiatu czerskiego w departamencie warszawskim. Czyli w roku 1808 Zalesie nie należało do powiatu piaseczyńskiego, lecz do czerskiego. Ersz Aronowicz okazał dziecię płci męskiej, które urodziło się w karczmie Zalesie w Zalesiu. Karczma ta była w Zalesiu oznaczona numerem 1. Czyli, jak można przypuszczać, na terenie osady były jeszcze inne domy. Matką chłopczyka była Ruchla z Sanków Sankowicz po mężu Aronowicz mająca wówczas 30 lat. Chłopcu nadano imię Lewek i świadkami rejestracji nowego obywatela Zalesia byli starozakonny Frojm Sankowicz kupiec bławatny zamieszkały w Piasecznie w kamienicy przy rynku pod numerem 48. Dom ten należał wówczas do Andrzeja Strusiewicza, a od 1817 roku do cyrulika, chirurga Markiewicza. Dom był drewniany, jak wskazuje plan Piaseczna z 1825 r. Kupcy wyznania mojżeszowego byli tu lokatorami, nie właścicielami kamienicy. Tak było w roku 1808.
Drugim świadkiem wpisania do akt małego Lewka Aronowicza był Jakob Moyżesz zwany Korcem. Karczmarz z Zalesia Ersz Aronowicz był człowiekiem zapewne przedsiębiorczym, a wnioskując po tym kto był świadkiem wpisania do akt małego Lewka, przyjaźnił się z osobami mającymi znaczenie w mieście. Kupcy zajmujący się handlem towarami płóciennymi zamieszkiwali wschodnią pierzeję rynku w Piasecznie, byli to Polacy i Żydzi. W 1808 r. żaden z domów rynkowych nie należał do mieszkańców miasta wyznania mojżeszowego. Część domów z pierzei wschodniej zachowało się do dzisiaj i jest nadzieja, że zostaną odbudowane.
Nazwa Zalesie to dziś stacja kolejki grójeckiej, przystanek autobusowy oraz parafia pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Wspomożenia Wiernych, która została erygowana dekretem J.E. Ks. Arcybiskupa i Metropolity Warszawskiego Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski dnia 20 stycznia 1951 roku. Przedtem Zalesie Dolne należało do parafii św. Rocha w Jazgarzewie.
Od 1 lipca 1952 roku Zalesie Dolne, czy raczej Miasto Las Zalesie (dzielnice: Zalesie Las, Zalesie Ogród oraz Zalesie Adamów) należące do gminy w Jazgarzewie w powiecie grójeckim, zostało przyłączone do Piaseczna.
Historia rozbudowy Zalesia od 1925 r. gdy dobra „Las Zalesie Wilanowskie” odłączono z dóbr Wilanów (miały 115 ha 9177,65 m kw) to temat na inne opowiadanie.
Czytaj także: Tu zaszła zmiana - Ulica Czajewicza
Napisz komentarz
Komentarze