Kasia Kowalska
Uzdrowisko Konstancin powstało w 1897 roku z inicjatywy hrabiego Witolda Skórzewskiego, który marzył o takim miejscu na wzór zachodnioeuropejskich kurortów. Czterdzieści lat później odsłonięto pamiątkowy głaz, z inicjatywy Wacława Gąsiorowskiego sołtysa osady Konstancin.
Renowacja głazu była konieczna. Sam kamień i napis był już bardzo zniszczony. Odnowieniem pamiątkowego pomnika zajęło się Towarzystwo Miłośników Piękna i Zabytków Konstancina im. Stefana Żeromskiego, które otrzymało na ten cel 7 tysięcy złotych z budżetu gminy Konstancin-Jeziorna.
Głaz został wypiaskowany, odnowiono napis i zagospodarowano teren wokół niego.
– Renowacja głazu była ważna ze względów kulturowo-społecznych dla mieszkańców Konstancina-Jeziorny i gości odwiedzających Park Zdrojowy – podkreśla dr n. Med. Hanna Winogrodzka-Szaflik, prezes Towarzystwa Miłośników Piękna i Zabytków Konstancina.
Oficjalne uroczystości odsłonięcia głazu przyciągnęły wielu miłośników miasta i jego historii oraz przedstawicieli władz lokalnych. Biało-czerwoną wstęgę okalającą pomnik rozwiązali burmistrz Konstancina-Jeziorny Kazimierz Jańczuk i Hanna Winogrodzka-Szaflik, prezes TMPiZK.
Hrabia Witold Skórzewski urodził się w bawarskim Würzburgu w 1864 roku. W wieku 28 lat poślubił księżniczkę Marię z Radziwiłów. W1 897 r. wydzielił z dóbr ziemskich Obory, należących do ciotki hrabiny Potulickiej 225 morgów lasów i nieużytków przylegających do rzeki Jeziorki. Tak powstało nowe, podwarszawskie letnisko. Konstancin podzielono na parcele pod wille i tereny niepodlegające sprzedaży, między innymi park zakładowy, obecnie zwany zdrojowy.
Napisz komentarz
Komentarze